-
1 obskakiwać
obskakiwać [ɔpskakivaʨ̑], obskoczyć [ɔpskɔʧ̑ɨʨ̑]1) ( otaczać) umringen -
2 zadziała|ć
pf vi 1. (wywołać oczekiwane reakcje) [lekarstwo, uwaga] to work ⇒ działać 2. (zacząć funkcjonować) [silnik, mechanizm] to start working- po minucie alarm zadziałał a minute later the alarm went off ⇒ działać3. pot. (załatwić sprawę) to act- szybko zadziałał i znalazł jej pracę he acted swiftly and found her a job ⇒ działaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zadziała|ć
См. также в других словарях:
smarować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, smarowaćruję, smarowaćruje, smarowaćany {{/stl 8}}– nasmarować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}posmarować {{/stl 22}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obskoczyć — dk VIb, obskoczyćczę, obskoczyćczysz, obskoczyćskocz, obskoczyćczył, obskoczyćczony obskakiwać ndk VIIIb, obskoczyćkuję, obskoczyćkujesz, obskoczyćkuj, obskoczyćiwał, obskoczyćiwany 1. «otoczyć, osaczyć» Dzieci obskoczyły nauczyciela. 2. tylko dk … Słownik języka polskiego
żeby — 1. «spójnik (używany także z zakończeniami osobowymi: żebym, żebyś, żebyśmy, żebyście) łączący ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne» a) «wyrażające cel tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym; aby» Spotkali się, żeby szczerze porozmawiać. Trzeba… … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
załatwiać — ndk I, załatwiaćam, załatwiaćasz, załatwiaćają, załatwiaćaj, załatwiaćał, załatwiaćany załatwić dk VIa, załatwiaćwię, załatwiaćwisz, załatwiaćłatw, załatwiaćwił, załatwiaćwiony 1. «dokonując starań, zabiegów doprowadzać coś do skutku, do końca»… … Słownik języka polskiego
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wariat — 1. pot. Jechać, pędzić, biec jak wariat «jechać, biec bardzo szybko»: Wjeżdżam do osady, a tu naprzeciw pędzi jak wariat czerwony golf. M. Bielecki, Dziewczyna. 2. Latać, biegać, jeździć jak szalony, pot. jak wariat «poruszać się z pośpiechem,… … Słownik frazeologiczny
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego